sama sie nad tym zastanawiam. kilka dni temu zerwalam z chlopakiem po 2 latach, on kocha bardzo mocno, ja sie wypalilam, on chcial szanse, nie dalam jej nam (raz juz ja dalam i jakis czas bylo Joanna Jabłczyńska w dalszym ciągu nie doszła do zdrowia. Okazuje się, że po upływie kilku tygodni od operacji Joanna Jabłczyńska wciąż walczy o powrót do pełni zdrowia. Aktorka Takie wyjaśnienie nie mówi wprost o rozstaniu, ale pozwala dziecku lepiej odnaleźć się w nowej sytuacji i ją zrozumieć. Jak widać na powyższym przykładzie, bardzo ważne jest to, że dzieciom trzeba wyraźnie zakomunikować, że mama i tata je kochają i że to się nie zmieni nawet po rozstaniu i wyprowadzce jednego z rodziców. nie wiem jak faceci, bo nigdy facetem nei bylam:D ale z mojej perspektywy babskiej: ja walczylam, dluugo. a potem jak zrozumialam ze to nie ma sensu to choc kochalam jeszcze baaardzo mocno, to juz Istnieje również zasada 3 miesięcy milczenia po rozstaniu, która jednak nie obowiązuje każdego faceta.Zazwyczaj ta zasada jest stosowana przez osoby, które chcą dać sobie i swojemu byłemu partnerowi odpowiedni czas na poradzenie sobie z emocjami i skoncentrowanie się na lepszej przyszłości. Vay Tiền Trả Góp Theo Tháng Chỉ Cần Cmnd. fot. Fotolia Rozstanie Często zgłaszają się do mnie mężczyźni, z pytaniem, jak poradzić sobie (w domyśle – pogodzić się) z rozstaniem. Wtedy pytam: a dlaczego chce się Pan z tym pogodzić? Wówczas na twarzy mojego rozmówcy rysuje się wielki znak zapytania, który zdaje się krzyczeć: Czy Ty kobieto rozumiesz o czym ja mówię?! Potem słyszę zwykle: Przecież żona ode mnie odeszła, wszystko straciło sens. Liczyłem na to, że pomoże mi Pani nauczyć się funkcjonować w nowej sytuacji. Pytam ponownie: dlaczego chce się Pan z tym pogodzić, nie lepiej wrócić do żony? – Nie ma na to szans – pada odpowiedź – po czym następuje seria argumentów typu: wypalenie, związek pozamałżeński, brak wiary, siły… – Walczył Pan o ten związek? – (nieśmiało) Nooooo, chyba tak… – W jaki sposób? …. Cisza…… – ? – Noo, chyba tak naprawdę nie walczyłem. – A chce Pan powalczyć? – Chyba nie mam na to siły, nie wierzę, że się uda. ………………………………… Polecamy: Zaczynamy trening Męskość I tutaj jest pies pogrzebany. Panowie mili, drodzy… gdzie Wasza wola walki, Wasz męski oręż? Czy mężczyzna może nie chcieć walczyć? Co w takim razie świadczy o męskości, jeśli nie wola walki? Panowie, walka jest wpisana w Waszą męską tożsamość. Rezygnując ze swojej męskości, przyczyniacie się do postępującej feminizacji społeczeństwa, która nikomu na zdrowie nie wyjdzie. Odkopcie czym prędzej topory wojenne i ruszajcie do boju! Odpowiedzialność za związek spoczywa głównie na Waszych barkach. To Wy macie mu stworzyć solidne, stałe i bezpieczne ramy. Mężczyzna musi być zdecydowany, musi wiedzieć czego chce. Rozchwianie emocjonalne można wybaczyć nam, kobietom, ale nie Wam. Wy musicie być stałym fundamentem, filarem na którym opiera się system rodzinny. Dlatego, Panowie, zadajcie sobie pytanie: czego chcecie, na czym Wam zależy? Jeśli zależy Wam na żonie, na rodzinie, to co by się nie działo, macie wystarczająco dużo siły, aby ją uratować. Rezygnacja z walki to czysty egoizm, który kryje się za lękiem, lenistwem, poczuciem beznadziejności i brakiem wiary. Kto powinien się starać o związek? Uprzedzając komentarze: nie, to nie jest tak, że mężczyzna ma się starać, a kobieta może sobie odpuścić. W związku pracy jest po równo, ciężkiej pracy. Oboje małżonkowie muszą troszczyć się o jego konstruktywny rozwój, ale mężczyzna troszczy się o niego od zewnątrz a kobieta od wewnątrz. To tak jak budowa domu: mężczyzna stawia mury, a kobieta dba o jego wnętrze. Kobieta wnosi do związku emocjonalność, a mężczyzna ma stać na straży tych emocji. Jeśli mężczyzna sobie odpuści i w odpowiednim momencie nie załata dziur w konstrukcji, emocje się przez nie rozleją i rozsadzą fundament. Wtedy trzeba zaczynać budowę od początku, ale tym razem będzie to o tyle trudniejsze, że najpierw trzeba będzie osuszyć grunt. Czego potrzebuje kobieta? A teraz kawa na ławę: 1. Kobieta potrzebuje zostać wysłuchana i przytulona. Jeśli kobieta wraca z pracy zmęczona i zaczyna narzekać, że jest jej źle, to nie oznacza wcale, że oczekuje od Was rady. Pan dobra rada najlepiej niech się schowa w kąt i czeka cierpliwie, aż zostanie z tego kąta wywołany. Zadaniem mężczyzny jest usiąść, wysłuchać cierpliwie, wypowiedzieć magiczne zdanie: „rozumiem, że jest Ci ciężko” i ewentualnie spytać „czy mogę Ci jakoś pomóc?”. W odpowiedzi można usłyszeć: „Już pomogłeś, bo mnie wysłuchałeś”. W ten oto sposób emocje zostały „zwentylowane” i przestały zagrażać podmyciem fundamentu. 2. Kobieta potrzebuje czuć się adorowana. Nie tylko przed ślubem, ale do końca, do grobowej deski. Kobieta ma czuć się jedyna i wyjątkowa w oczach swojego mężczyzny. Ma to czuć i słyszeć! 3. Kobieta potrzebuje poczucia bezpieczeństwa tzn. a) żadnej innej kobiecie, nawet bliskiej przyjaciółce, nie zwierzacie się bardziej niż żonie. Jeśli czujecie, że przyjaciółka Was lepiej rozumie, jest to sygnał do tego, że należy nasilić pracę nad własnym związkiem, bo dzieje się w nim coś niedobrego. b) żona musi czuć, że może na Was liczyć, czyli nie zostawiacie jej samej z problemem cieknącej rury, dogadywaniem się z ekipą remontową, czy załatwianiem kwestii finansowych itd. c) wychowanie dzieci nie jest domeną żony. Obowiązek wychowania spoczywa na obojgu rodzicach. Tutaj podobnie jak w samym małżeństwie, kobieta – matka rozwija u dzieci emocjonalność, zaś mężczyzna – ojciec uczy je jak radzić sobie w świecie. Czytaj też: Kobiety i mężczyźni - czym się różnimy? Zmiany, zmiany Oczywiście, powyższe punkty wymagają szerszego omówienia. Choć zawarta w nich treść zdaje się prosta, wcale taka nie jest. Bowiem zmiana w zachowaniu wymaga w pierwszej kolejności zrozumienia popełnianych błędów, przyznania się do nich, zmiany sposobu postrzegania związku i systemu rodzinnego oraz pełnionej w nim roli a na końcu poznania narzędzi potrzebnych do wprowadzenia i utrzymania zmiany i nauka umiejętnego ich stosowania. Idealnym rozwiązaniem jest zaangażowanie się obojga małżonków w terapię par, choć nie zawsze takie rozwiązanie jest możliwe. Zdecydowanie częściej mam do czynienia z sytuacją, w której tylko jedno z małżonków chce walczyć, zaś drugie jest wycofane i o terapii nie chce słyszeć. Jednak nie jest to powód do załamywania rąk. Często bowiem wystarcza zmiana jednej ze stron, w myśl zasady: jest akcja to będzie i reakcja. Podstawowym narzędziem jest psychoedukacja. Jeśli jedna strona zrozumie problem i podejmie nad nim pracę, to nie ma siły, żeby nie wywołała tym zmiany po drugiej stronie. Przy takim scenariuszu druga strona, prędzej czy później zgodzi się na podjęcie wspólnej terapii, lub nawet taka terapia nie będzie już potrzebna, gdyż właściwie podjęta akcja, wywołała pożądaną reakcję. Jeśli jedna ze stron podejmuje wyzwanie i zaczyna pracować nad relacją, jest to tylko kwestią czasu, kiedy nastąpi zmiana w całym systemie… Jak okiełznać emocjonalność kobiety? Po cichu powiem, że o wiele łatwiej jest mężowi wpłynąć na zmianę zachowania żony, niż odwrotnie. Emocje, które targają kobietą, bardzo utrudniają jej podjęcie pracy nad relacją. Na terapię trafia zazwyczaj w tzw. fazie żałoby, czyli przepełniona skrajnymi emocjami, z którymi nie potrafi sobie poradzić. Wystarczy jednak niewielka zmiana w zachowaniu męża i trochę cierpliwości z jego strony, aby u żony pojawiły się pozytywne emocje, które przesłaniając nieco emocje negatywne, sprawią, że żona otworzy się na dialog. A kiedy uzyskamy motywację do pracy po obu stronach, to na efekty nie trzeba będzie długo czekać. We własnej skórze Dlaczego mężowi łatwiej jest okiełznać falę emocji żony, niż żonie pomóc mężowi w budowaniu bezpiecznego fundamentu? Tutaj rozbijamy się o kwestie męskości. Bowiem żadna kobieta nie jest w stanie wychować chłopca na prawdziwego mężczyznę, a chłopiec, który nie stał się mężczyzną nigdy nie będzie dobrym mężem i dobrym ojcem. Dlatego, jeśli mężczyzna nie otrzymał w swoim dzieciństwie odpowiedniego wzorca męskiego, w dorosłym życiu będzie musiał podjąć wysiłek pracy nad sobą, aby poczuć się dobrze we własnej skórze. Szkoda, że mało komu chce się podejmować taki wysiłek. Topory leżą gdzieś głęboko zakopane, bo mężczyźni trwają w „bezpiecznej” beznadziei. A taka praca nad sobą daje ogromne poczucie satysfakcji, poprzez poczucie siły i sprawczości. Zobacz: Czy to możliwe, że kobiety nie lubią seksu? Wykopać topór W mojej pracy, największą satysfakcję czerpię, obserwując, jak mężczyźni „łapią bakcyla”, jak chłoną wiedzę na temat ojcostwa, roli męża. Czasem łzy wzruszenia płyną mi z oczu, kiedy z początku zrezygnowani i pogrążeni w poczuciu beznadziejności mężczyźni odkrywają swoją siłę i podejmują odpowiedzialność, która staje się dla nich wyzwaniem, stylem życia, polem do ustawicznej walki. Bo mężczyzna, który nie walczy, ginie. Oni to już rozumieją. W zamglonych wcześniej oczach, pojawia się błysk, gwałtowność i zachłanność na życie. To ogromny skok w jakości funkcjonowania. Dlatego, ci, którzy odważyli się wykopać topór, nie będą chcieli z powrotem go zakopywać. Do walki Panowie! Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem! Dołączył: 2012-03-18 Miasto: Oslo Liczba postów: 4966 18 marca 2014, 21:19 Rozstalam sie pare miesiecy temu z facetem. Powody byly rozne. Po pierwsze nie moglam sobie wyobrazic z nim przyszlosci (nie wiem dlaczego - moze dlatego, ze ma dwie lewe rece do wszystkiego i potrzebowalby mamusi), jakos w pewnym momencie stiwerdzilam, ze nie wiem czy go kocham, stiwerdzilam, ze jakos nigdy nie bylo tej namietnosci, tego czegos w naszym zwiazku, wiedzialam, ze on ma powazne zamiary w stosunku do mnie, wiec nie chcialam dalej w to brnac. Oporcz tego poznalam innego faceta i sie zauroczylam krotko mowiac. Moj byly jednak nie przyjmuje nadal do wiadomosci, ze to koniec. Przyznam, ze mam jakies tam uczucia jeszcze w stosunku do niego, ale nie wiem czy to rzeczywiscie milosc. Mozliwe ze po tylu latach jakos to wszystko zniknelo, ale wiem ze jest dla mnie wazna osoba. Spotykalismy sie po rozstaniu, nie moglam mu jakos powiedziec nie. Przekonuje mnie nadal aby dac mu szanse - nawet po tym jak powiedzialam ze podoba mi sie inny. Ja nie wiem czy to dobry pomysl. Jest dobrym facetem, widac, ze mnie kocha. Z jednej strony nie chce aby byl tym drugim z wyboru, bo tamten ma dziewczyne czy nie jest mna zainteresowny. Z drugiej strony gdy mu o tym zauroczeniu opowiadalam, sama stwierdzilam, ze chyba postradalam zmysly, bo tamtego faceta nie znam, pewnie to tylko pociag fizyczny i to wszystko. Powiedzialam ze przemysle to wszystko. Moze mam gdzies w glebi taka nadzieje, ze jeszcze dojde do rozumu i wszystko bedzie tak jak dawniej (rodzina tez mnie przekonuje aby wrocic do niego), ale nadal mysle o innym. Problem w tym, ze chcialabym naprawde zastanowic sie w spokoju, a moj byly go mi nie daje - dzwoni jak najety, przyjezdza bez zapowiedzi, a mnie to doprowadza do szalu. Wynajduje jakies preteksty - po prostu to mnie meczy. Czym bardziej naciska i "sie stara" tym bardziej mam go dosc. Wlasnie go wyprosilam z domu po tym jak tak sobie przyjechal do mnie bez zapowiedzi juz ktorys tam raz. Co robic waszym zdaniem ? czy taka reakcja jest normalna ? mamaCzarka 18 marca 2014, 21:35 miałam takiego eks, który nadal uważał że jesteśmy razem. Przychodził co chwila, dzwonił i pisał że kocha, że jestem jego dziewczyną. Zaczął aż prześladywać. Zaczynałam go wtedy nie nawidzić, ale była taka sytuacja że aż chciałam iść na policję. Ucichło dopiero to wszystko pa przynajmniej 7 miesiącach. Czułam coś do niego, myślałam o powrocie (ale mu o tym nie mówiłam), ale po tym ja się zachowywał stwierdziłam że nie dam szansy, bo to nie było normalne zachowanie Dołączył: 2012-01-27 Miasto: Gdzies Tam Liczba postów: 4500 18 marca 2014, 21:36 zmien nr telefonu dziala natychmiast :) mamaCzarka 18 marca 2014, 21:37 zmien nr telefonu dziala natychmiast :)wie gdzie mieszka, więc nie zadziała Dołączył: 2012-02-08 Miasto: - Liczba postów: 3548 18 marca 2014, 21:43 Ja z kolei mam trochę na odwrót tzn. zawsze wpadałam w takie toksyczne związki, bo właśnie była ta namiętność i pożądanie, tkwiłam w pewnym schemacie, gdzie ja byłam na zawołanie a oni robili co chcieli i zdradzali, a teraz jestem w związku gdzie wychodzimy od koleżeństwa, bo znamy się od 3 lat i razem budujemy pomiędzy nami miłość, nie ma między nami tego szału, ale przyjaźń, uwielbiamy ze sobą spędzać czas i wiem, że jest dobrym człowiekiem i nie zrobi mi świństwa tak jak poprzedni moi, zaczynam wierzyć w to, że potrafię komuś jeszcze zaufać i osobiście uważam, że ten związek to jedna z lepszych rzeczy która mi się w życiu przytrafiła. Zastanów się ile możesz stracić nie dając tamtemu związkowi szanse, ale z kolei rozumiem Cię, że ciężko być z kimś na siłę, gdy się czuje, że to nie to. Możesz spróbować też terapii partnerskiej, wiele małżeństw tak się ratuje, gdy już czują, że miłość się wypala Dołączył: 2012-03-18 Miasto: Oslo Liczba postów: 4966 18 marca 2014, 21:52 paulinasraulina napisał(a):Ja z kolei mam trochę na odwrót tzn. zawsze wpadałam w takie toksyczne związki, bo właśnie była ta namiętność i pożądanie, tkwiłam w pewnym schemacie, gdzie ja byłam na zawołanie a oni robili co chcieli i zdradzali, a teraz jestem w związku gdzie wychodzimy od koleżeństwa, bo znamy się od 3 lat i razem budujemy pomiędzy nami miłość, nie ma między nami tego szału, ale przyjaźń, uwielbiamy ze sobą spędzać czas i wiem, że jest dobrym człowiekiem i nie zrobi mi świństwa tak jak poprzedni moi, zaczynam wierzyć w to, że potrafię komuś jeszcze zaufać i osobiście uważam, że ten związek to jedna z lepszych rzeczy która mi się w życiu przytrafiła. Zastanów się ile możesz stracić nie dając tamtemu związkowi szanse, ale z kolei rozumiem Cię, że ciężko być z kimś na siłę, gdy się czuje, że to nie to. Możesz spróbować też terapii partnerskiej, wiele małżeństw tak się ratuje, gdy już czują, że miłość się wypalaNo wlasnie, moze ty potrafisz to docenic bo znasz te dwie strony medalu. Ja jeszcze nigdy nie czulam do kogos takiego pociagu fizycznego. Moj byly podoba mi sie wizualnie ale wlasnie nie ma tego czegos i nie wiem czy na dluzsza mete to ma tez sens, ale z drugiej strony tamtego tez nie znam. Ehhh Dołączył: 2007-06-14 Miasto: Kraków Liczba postów: 15346 18 marca 2014, 21:52 jakbyś kochała tego pierwszego to nie pozwoliłabyś na to, żeby pojawił się ten drugi. to dwa - myślę, że też nie ma sensu być z kimś na siłę, bo wtedy prędzej czy później pewnie i tak się rozejdziecie... a po trzecie - nie rozumiem podejścia faceta - widać, że Cię kocha, ale ja jednak na jego miejscu nie potrafiłabym być z kimś kto nie kocha mnie i ogląda się już za innymi. Edytowany przez akitaa 18 marca 2014, 21:54 Dołączył: 2014-03-07 Miasto: Kraków Liczba postów: 398 18 marca 2014, 21:54 akitaa napisał(a):jakbyś kochała tego pierwszego to nie pozwoliłabyś na to, żeby pojawił się ten drugi. to dwa - myślę, że też nie ma sensu być z kimś na siłę, bo wtedy prędzej czy później pewnie i tak się rozejdziecie... a po trzecie - nie rozumiem podejścia faceta - widać, że Cię kocha, ale ja jednak na jego miejscu nie potrafiłabym być z kimś kto nie kocha mnie i ogląda się już za się. _morena 19 marca 2014, 07:56 to ten co ma córkę i nie chciałaś iść na komunię oraz zamiast szafy miałaś gwoździe wbite w ścianę by zawiesić ubrania? Dołączył: 2012-03-18 Miasto: Oslo Liczba postów: 4966 19 marca 2014, 08:44 _morena napisał(a):to ten co ma córkę i nie chciałaś iść na komunię oraz zamiast szafy miałaś gwoździe wbite w ścianę by zawiesić ubrania?:D :D :D wtf ?!?! Kamil, ja Pana nie poznaję:) Ale tak na serio to w sumie tak trochę jedziesz po wypowiedzi unny, ale jednak walka o miłość to jedno a strata czasu i energii to drugie. Skoro chłopak sam nie wie czego chce... Wiem, wiem, zaraz pomyślisz ze jesteśmy jedna osoba i sama siebie bronie xD- ale to nieprawda, tylko trudno nieraz udowodnić ze nie jest się wielbłądem nawet w życiu, co dopiero na jakimś forum:)) Tak jak powiedziała P. psycholog - takie rozstania dla "odpoczynku" raczej nie służą związkowi. Na miejscu Autorki tez bym z nim porozmawiała, czego oczekuje i czego mu brakuje. Moze jest trzymany na zbyt krótkiej smyczy?A może zagłaskiwany, nie musi się starać? faceci raczej wola gonić króliczka:) A zresztą -w związkach przeważnie jedno kocha bardziej. Ale takie czekanie jest jednak dobijające -nie wiesz na czym stoisz a nie było zerwania i ciągle emocjonalnie jesteś związana z chłopakiem. Przecież to masakra. Powiedz mu to i spytaj jak wg niego Ty masz funkcjonować w takim układzie. Czy liczy się tylko on i jego odczucia? źle sie pdpisalam teraz zobaczyłam Datoja Dziewczyny, ostatnio dyskutowałam na ten temat z wieloma osobami i to mnie intryguje. Jak to naprawdę jest... miałyscie tak, że zostawił Was facet, a potem wrócił z podkulonym ogonem i chciał spróbować jeszcze raz? Jak było u Was i po jakim czasie wrócił po rozum do głowy? po miesiącu. a ja głupia mu wybaczyłam. parę miesięcy potem znowu się rozstaliśmy, z tego samego powodu co i za pierwszym razem. mój poprzedni był konsekwentny. Jak powiedział, że to koniec, to tak było i słuch po nim zaginął Przerabiałam to parę razy W końcu to ja kopnęłam go w .... i mam spokój Zmarnowałam prawie dwa lata... Ja miałam ale odwrotnie, rozstałam się z moim wtedy narzeczonym, po 4 miesiacach zeszlismy sie, a dzis jestesmy małżenstwem kiedyś jeden chciał dostac drugą szanse po kilku miesiącach, ale skończyło sie na wymianie kilku wiadomości u mnie było rozstanie na 1,5 roku.. wróćił i zostal jesteśmy 9,5 roku po ślubie i mamy ślicznego syna! ale to zawsze zalezy od tego jak bardzo i czy naprawde! się kochacie/ kochaliście no i od charakterów obu osób! dziwne pytanie, zależy od faceta, powodu rozstania i jego uczuć, na pewno znajdą się dziewczyny do których facet wrócił i takie do których już się nie odezwał...jakieś statystyki prowadzisz czy jak? moj byly byl jak osiolek. Nigdy nie przepraszal i nigdy nie wracal. A ja powiedzialam dosc i.. mam swietnego meza, ktory nie jets uparty! ja sie moge wypowiedziec mój pare razy odchodzil pierwszy raz po 2ch miesiacach bo stwierdzil ze juz nic nie poczuje.. staralam sie pisalam ale jak go tydzien olalam sam sie odezwal ze teskni i po 3 tyg znowu razem powiedzial ze kocha..ale potem byly znowu rozstania i znowu o to samo i to juz rok sie ciagnelo... teraz sie spotkalismy i stwierdzil ze on nie chce juz zwiazku ale ze mna sie chce spotykac..powiem tak badz twarda i bardzo niedostepna to sie bedzie staral a jak wyczuje ze Tobie zalezy bardziej wejdzie na glowe i bedzie sobie na coraz wiecej pozwalal i itak odejdzie.. CytatAnnulka21 Przerabiałam to parę razy W końcu to ja kopnęłam go w .... i mam spokój Zmarnowałam prawie dwa lata... Nie miałam takiej sytuacji, ale jeśli odstawiłby mnie raz to PA, więcej by mnie nie zobaczył. Wrocil do mnie po miesiacu,pojechalismy razem na wakacje,2 miesiace bylo dobrze i znowu mam innego chlopaka i ciesze sie,ze sie tak stalo,ze jestem z nim,a bylego mam gdzies Cytatnatkux3CytatAnnulka21 Przerabiałam to parę razy W końcu to ja kopnęłam go w .... i mam spokój Zmarnowałam prawie dwa lata... miałam to samo.. Zmieniany 1 raz(y). Ostatnia zmiana 2013-02-20 21:35 przez maylo. CytatXxAtmospherexX Ja miałam ale odwrotnie, rozstałam się z moim wtedy narzeczonym, po 4 miesiacach zeszlismy sie, a dzis jestesmy małżenstwem jak Ci sie to udało?? bo tez kocham chcialabym zeby sie poukladalo ale on mowi ze sie wyleczyl ze zwiazkow..a taki kontakt jak z nim mam jak sie dogadujemy...bardzo mi tego szkoda? Przykro nam, ale tylko zarejestrowane osoby mogą pisać na tym forum. Czy wybaczyć zdradę? Nie ma jednej, uniwersalnej odpowiedzi na to pytanie. Każda sytuacja jest zupełnie inna, nawet jeśli wydaje się, że wygląda całkiem podobnie. Muszę przyznać, że to kobiety częściej muszą jakoś poradzić sobie z niewiernością – po części ze względu na społeczne oczekiwania i to, co uznajemy za akceptowalne zachowanie dla obu płci. Nie będę wchodzić w szczegóły, bo to temat na odrębny artykuł. Chcę jednak powiedzieć, że problem dotyczy również facetów, dlatego niezależnie od płci, należy próbować podjąć najlepszą możliwą decyzję i zapytać siebie, czy o związek warto zawalczyć, czy lepiej go zakończyć. Decyzję tę musisz podjąć w oparciu o fakty, a nie o opinie innych. Zawsze zadziwia mnie, że kobiety dyskutują z przyjaciółkami o tym, co zrobić, kiedy nakryją partnera na zdradzie. Połowa z tych przyjaciółek to singielki, kobiety rozwiedzione lub z problemami we własnych związkach. Czy nie lepiej poszukać rady kogoś doświadczonego, komu udało się stworzyć szczęśliwy związek? Pamiętaj o tym jako facet. Warto także wysłuchać więcej niż jednej osoby, jednak rady koniecznie połącz z własną wiedzą i dopiero potem podejmij decyzję, czy zostać, czy odejść. Zwykle najlepszy przyjaciel powie ci: „raz zdradziła, będzie zdradzała zawsze”, albo „nie warto wiązać się z takimi kobietami, wiem coś o tym”. Ale, jak powiedziałem wcześniej, nie ma jednego sposobu radzenia sobie z niewiernością. Tak naprawdę tylko ty wiesz wszystko na temat swojego związku i tylko ty możesz podejmować dotyczące go decyzje. Nie powinno się ich uzależniać od opinii i doświadczeń innych osób. Szczęśliwy związek po zdradzie Pomyśl, nie zwolniłbyś się z pracy tylko dlatego, że zrobił to twój kumpel, prawda? Oczywiście, że nie. Musiałbyś przemyśleć swoją sytuację finansową i wymyślić, co zrobić, żeby się utrzymać. Tak samo jest ze związkami. To, że ktoś rozstał się po zdradzie, nie znaczy, że ty też musisz. Musisz wziąć pod uwagę wszystkie czynniki, które doprowadziły do tej sytuacji i określić, czy w ogóle jest co ratować. Może związek znajomych był już w kryzysie i zakończyłby się i tak, z tego albo innego powodu. Wasz może być o wiele zdrowszy i wymagać tylko pewnej pracy. Prawda jest taka, że zazwyczaj słyszymy, że nigdy nie powinno się wybaczać zdrady albo dowiadujemy się, że ktoś zostawił partnera z powodu niewierności. Bardzo rzadko natomiast mówi się o tych, którzy postanowili przepracować zdradę i zawalczyć o związek. Pomyśl o tym, kiedy spotkasz parę, która jest razem od dawna i wydaje się szczęśliwa – przecież oni nie zaczną opowiadać wszystkim o tym, że walczyli i poradzili sobie z niewiernością. To informacja, którą raczej zachowuje się dla siebie. Myślę, że spotkało to więcej par, niż ci się wydaje. Wszystko sprowadza się do tego, czy ty wiesz, że możesz walczyć o swój związek. Przyczyny niewierności małżeńskiej są ważne Tak naprawdę, żeby przekonać się, czy warto wybaczyć zdradę, zastanów się, czy partnerka rzeczywiście żałuje swojego błędu i czy chce wspólnie pracować nad odbudowaniem zaufania i wszystkiego, co zostało zniszczone. Na pewno da się z powrotem stworzyć szczęśliwy związek, jeśli tylko obie strony włożą w to dużo wysiłku. To ty, bardziej niż ktokolwiek inny, znasz partnerkę na tyle, żeby umieć ocenić, czy rzeczywiście żałuje tego, co zrobiła. Tylko jeśli tak jest – warto walczyć. Trzeba także pamiętać o tym, że tylko ty możesz to ocenić, bo tylko ty spędzałeś z nią tyle czasu, żeby wiedzieć, czy to, co mówi jest szczere. Nikt inny nie przeszedł tego, co wy. Nie ma też nikogo, kto znałby twoją partnerkę w tej roli lepiej niż ty. Ani matka, ani siostry ani, na pewno, twoi przyjaciele – tylko ty. Z drugiej strony, jeśli między wami w ogóle się nie układało, a zdrada tylko przepełniła czarę goryczy, jasne jest, że związek skończył się już wcześniej. Znowu – to ty lepiej niż ktokolwiek inny wiesz, jak było między wami i tylko patrząc na to z boku możesz przekonać się, co masz i czego ci brakuje. Kluczową kwestią jest to, że decyzja o zakończeniu związku z powodu zdrady nigdy nie powinna być podyktowana tym, co według innych „należy” zrobić, a raczej rzetelną analizą twojej własnej sytuacji, z wzięciem pod uwagę wszystkich istotnych faktów. Pamiętaj, że niewierność może mieć wiele przyczyn – czasem nawet ty możesz być powodem. Zatrzymaj się i pomyśl o prawdziwych motywach partnerki i spróbuj zastanowić się, czy możesz zrobić coś, żeby takich sytuacji dało się uniknąć w przyszłości. Czy szukała u innej osoby zrozumienia i uwagi, czy zdradziła po prostu dlatego, że wasza miłość się skończyła? Ty i tylko ty możesz to ocenić. Kiedy już przeanalizujesz wszystkie za i przeciw, na pewno podejmiesz najlepszą możliwą decyzję. Bartek Kulesza Wejdź na FORUM! ❯

facet nie walczy po rozstaniu